دوشنبه ۳۱ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۵۱

استاد دانشگاه علم و صنعت با اشاره به این‌که فیلترینگ هوشمند توانایی این را دارد که محتوای مجاز را از غیرمجاز تشخیص دهد تاکید کرد: اجرای فیلترینگ هوشمند برروی شبکه‌های اجتماعی مثل وایبر، واتس اپ و... امکان‌پذیر است اما با توجه به اینکه سرور این شبکه‌ها در ایران نیست اجرای فیلترینگ هوشمند در بازه زمانی یک ماهه امکان‌پذیر نیست.

به گزارش ایتنا از ایسنا، علی‌اصغر بهشتی با اشاره به این‌که اجرای فیلترینگ هوشمند نیازمند امکانات زیرساختی خاصی است، تصریح کرد: این فیلترینگ باید به گونه‌ای باشد که بتواند محتوای ترافیکی را که از خود عبور می‌دهد به صورت یکسری کلید واژه یا نوع اطلاعات جداسازی کرده و فیلتر کند.

وی با اشاره به این‌که سیستم رمزنگاری سیستمی حجیم است که در حال حاضر برنامه‌نویسان کمتر در پروتکل‌های شبکه اجتماعی از آن استفاده می‌کنند خاطرنشان کرد: با توجه به این مساله فیلتر کردن محتوای این شبکه‌ها کار دشواری نبوده و امکان‌پذیر است اما در عین حال پیچیدگی‌های خاص خود را دارد و نیازمند زمان کافی و هدفگذاری است.

بهشتی درباره امکان جایگزینی شبکه‌های اجتماعی داخلی به جای شبکه‌های اجتماعی خارج از کشور تصریح کرد: در درجه اول مساله مهم برای کاربران شبکه‌های اجتماعی تعداد کسانی است که از طریق آن شبکه قابل دسترس باشند.

این استاد دانشگاه افزود: وقتی فردی از شبکه‌های اجتماعی برای ارتباط با دیگران استفاده می‌کند، باید مطمئن باشد که مخاطبانش نیز عضو آن شبکه‌ها باشند.

وی با اشاره به این‌که گسترش استفاده از شبکه‌های اجتماعی داخلی نیازمند حمایت است، گفت: این حمایت هم باید از لحاظ مادی و سخت افزاری باشد و هم از لحاظ سرمایه‌گذاری اطمینان کافی ایجاد شود.

بهشتی تصریح کرد: اگر بر فرض قرار باشد با به وجود آمدن اختلاف بین دو بخش یا دو سازمان، شبکه‌های اجتماعی داخلی نیز فیلتر شوند این اطمینان برای افراد بوجود نمی‌آید که برروی این شبکه‌ها سرمایه گذاری کنند.

این استاد دانشگاه امنیت اطلاعات منتقل شده در شبکه‌های اجتماعی را از دیگر فاکتورهای مهم در این شبکه‌ها دانست و گفت: با وجود این که شبکه‌های اجتماعی خارجی که سرور آن‌ها در خارج از کشور وجود دارند، اطلاعات کاربران را ذخیره می‌کند و به آن دسترسی دارند اما کاربران ترجیح می‌دهند از این شبکه‌ها استفاده کنند.

وی افزود: با توجه به این که سرور شبکه‌های اجتماعی داخلی در داخل کشور است و اطلاعات مخاطبان نیز از طریق سازمان‌های داخلی قابل دسترسی است، بنابراین کاربران شبکه‌های اجتماعی ترجیح می‌دهند از شبکه‌های خارجی استفاده کنند.