اگرماه نیز همانند ایستگاه فضایی بین المللی در فاصله‌ی 370 کیلومتری از زمین قرار داشت، شاهد چه منظره‌ای در آسمان بودیم؟ مسلما رصد چنین پدیده‌ای هیجان‌انگیز است، اما پیامد رویارویی زمین و ماه چندان مسالمت‌آمیز نخواهد بود.
میانگین فاصله‌ی کره‌ی ماه از زمین حدود 384,400 کیلومتر است. از سویی دیگر ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نیز حول مداری با شعاع 370 کیلومتر، به دور زمین می‌چرخد. با قرار دادن کره‌ی ماه در چنین فاصله‌ی، شعاع مدار آن بیش از 1000 برابر کوچک‌تر خواهد شد. در ادامه می‌توانید گوشه‌ای از جلوه‌ی بصری این رخداد را مشاهده کنید.
ماه نیز همانند خورشید همواره از شرق طلوع کرده و در غرب غروب می‌کند اما در صورت تثبیت مدار آن در چنین فاصله‌ای، سرعت گردش آن به دور زمین افزایش چشم‌گیری خواهد یافت و اندکی بعد شاهد طلوع ماه این بار از غرب و غروب آن در شرق خواهیم بود. با این حال، با فرض اینکه سرعت گردش ماه در این فاصله همانند ایستگاه فضایی باشد، گردش آن به دور زمین حدوداَ 90 دقیقه به طول می‌انجامد.
متاسفانه وقوع چنین پدیده‌ای با در نظر گرفتن حد «روچه» ممکن نیست; «حد روچه» حداقل فاصله مجازیست که یک قمر می‌تواند بدون فروپاشی ناشی از گرانش سیاره، در مداری حول آن دوام بیاورد. به این ترتیب قرار گرفتن ماه در فاصله‌ای 370 کیلومتری، موجب از هم گسیسختگی و فروپاشی آن شده و هر یک از اجزاء حاصل از این فروپاشی، در مدارهای مختلفی به دور زمین گردش می‌کنند; در این صورت، برخورد این اجزاء با زمین و در نتیجه نابودی این کره‌ی خاکی نیز امری محتمل خواهد بود.