در طول تاریخ بشریت افراد زیادی وجود داشته‌اند که عمر، زندگی و سرمایه‌ خود را در جهت تعالی زندگی بشر صرف نموده و نام خود را در تاریخ جاودانه کرده‌اند. افرادی که هرچند مردم‌شان نمی‌توانستند آن‌ها را درک کنند، اما آنان به تلاش خود ادامه می‌دادند.

121 سال پیش در چنین روزی یعنی 7 ژوئن 1893 رهبر فقید هند «مهانداس کارامچاند گاندی» نهضت مبارزاتی «نافرمانی مدنی» را برای مبارزه با استعمار بریتانیا و به امید (با هدف) استقلال هند آغاز نمود. مبارزه‌ای با دستان خالی و بدون خشونت، که اصول مبارزاتی گاندی بر علیه بزرگترین امپراتوری استعماری جهان یعنی انگلستان بود و سرانجام ماهاتما گاندی توانست بریتانیای کبیر را به زانو درآورده و وادار به مذاکره کند، که به موجب آن هند توانست استقلال خود را در سال 1947 بدست آورده و پس از 147 سال، استعمار انگستان پایان یابد.

متاسفانه اعتقادات تند و افراطی در میان بعضی از گروه‌های هندو موجب شد که بعد از چندین ترور نا فرجام، ناتورام قادسی از ناسیونالیست‌های افراطی هندو، گاندی را در 30 ژانویه 1948 هدف گلوله قرار داده و به قتل برساند.

گاندی درکنار مبارزات خود علیه استعمار انگلستان، تلاش‌های زیادی برای برقراری صلح و وحدت میان مسلمانان و هندوان انجام داد. شخصیت والای گاندی و اعتقادات محکم وی موجب شده بود، علیرغم مسلمان نبودن، مورد احترام شدید مسلمانان هند قرار گیرد. امروزه همگان از او با نام ماهاتما (روح بزرگ) گاندی یاد می‌کنند و این در حالی است که گاندی از لقب‌های بزرگ بیزار بود. تفکرات مبارزاتی گاندی که بر پایه دو اصل حقیقت و پرهیز از خشونت بود، تاثیر بسیار زیادی بر روی مبارزات استقلال طلبی در جهان ایجاد نمود که برای مثال می‌توان به فعالیت‌های دکتر مارتر لوترکینگ، رهبر سیاهپوست جنبش حقوق مدنی در آمریکا که مبارزات گسترده‌ای را علیه تبعیض نژادی انجام داد و همچنین سخنرانی معروف او با عنوان «رویایی دارم» که برای همیشه جاودانه شد، تنزین گیاتسو (دالای لامای چهاردهم) رهبر بوداییان جهان که مبارزات زیادی را علیه استعمار و ظلم دولت چین در تبت انجام داد، خانم آنگ سانگ سوچی که تلاش های زیادی را در راه مبارزه با حکومت نظامی و دیکتاتوری برمه انجام داد و نلسون ماندلا که رهبر مبارزاتی آفریقای جنوبی در مقابل دیکتاتوری آپارتاید بود و 28 سال از زندگی خود را در زندان ها سپری نمود، اشاره کرد.