این‌طور به نظر می‌رسد که روز رستاخیز در راه است و دیگر زمان چندانی برای بشریت باقی نمانده. بیش از نیم قرن این ایده در ذهن اختر شناسان بود که پایان جهان نزدیک است. اما یافته‌های اخیر فرصت بیشتری در اختیار بشر قرار داده تا ادامه حیات خود بر روی این کره را تضمین کند. اختر شناسان ناسا در حال رصد یک دنباله‌دار به نام 1950 DA هستند که احتمال می‌دهند در مارس ۲۸۸۰ با کره زمین برخورد خواهد کرد. اما آیا دانشمندان می‌توانند مانع برخورد این ستاره با زمین شوند؟ با زومیت همراه شوید تا با هم به بررسی عواقب و احتمالات ناشی از برخورد این ستاره بپردازیم.

این دنباله‌دار که مساحتی معادل دو سوم مایل دارد با سرعت ۱۵ کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به زمین است، و چنین تصور می‌شود که در نهایت با سرعت ۳۸۰۰۰ مایل در ساعت در اقیانوس اطلس سقوط خواهد کرد. براساس یافته‌های موجود، اختر شناسان تخمین می‌زنند نیروی حاصل از برخورد این ستاره با زمین معادل انفجار ۴۴۸۰۰۰ مگاتن TNT است. هر چند امکان برخورد این ستاره با کره ما چندان زیاد به نظر نمی‌آید، اما در مقایسه با سایر دنباله‌دارها خطر جدی‌تری محسوب می‌شود.
براساس منحنی‌های تاریخی زمین، ستاره‌های دنباله‌داری با این اندازه و مقیاس خسارات سنگینی به زمین وارد آورده‌اند. یکی از معروف‌ترین آن‌ها دنباله‌داری است که ۶۵ میلیون سال پیش با زمین برخورد کرد و نتیجه آن انقراض نسل دایناسورها شد.

۲۰۰ سال پیش، اولین ستاره دنباله‌دار رصد شد که آن را ceres نامیدند. دنباله‌دار  DA،۲۳ فوریه ۱۹۵۰ کشف شد. این ستاره حدودا ۱۷ روز قابل مشاهده بود، اما پس از آن برای نیم قرن از دیده‌ها خارج شد. ۳۱ دسامبر ۲۰۰۰ شی ناشناخته‌ای رویت شد که بعدا معلوم گردید همان دنباله دار ۱۹۵۰ می‌باشد. مشاهدات تصویری نشان می‌دهد که این ستاره هر ۲.۱ ساعت یکبار به دور خود می‌چرخد که از این نظر رتبه دوم را به خود اختصاص می‌دهد. این سرعت برای ستاره‌ای با این حجم سرعت بالایی محسوب می‌گردد.
اما دانشمندان معتقدند هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. اگر سرانجام بشر به این نتیجه برسد که دنباله دار ۱۹۵۰ خطر جدی برای ادامه حیات بروی این کره محسوب می‌شود، می‌توان آن‌ را از مسیرش منحرف کرد. سال‌ها مراقبت و رصد دقیق این امکان را به ما خواهد داد که در زمان مناسب سطح این ستاره را با گچ، زغال چوب و ذرات شیشه مورد حمله قرار دهیم. این کار موجب تغییر در بازتاب سطح ستاره به اشعه‌های خورشیدی شده و مجال منحرف کردن آن از مسیرش را می‌دهد.
هم اکنون حدود ۱۴۰۰ ستاره دنباله‌دار شناسایی شده‌اند که تهدیدی جدی برای زمین هستند. این خطر به دلیل اندازه بزرگ آن‌ها متوجه زمین است. در حال حاضر ناسا به دقت وضعیت این ستارگان را مورد بررسی قرار داده و خطرات ناشی از برخوردشان با زمین را ارزیابی می‌کند. به عنوان بخشی از این تلاش‌ها، ناسا در حال کار بر روی حسگرهای مادون قرمزی است که قابلیت تعقیب و مراقبت از این دنباله‌دارها را دارند. این حسگرها اطلاعات خود را به دوربینی به نام neocam که در نزدیکی زمین قرار دارد منتقل می‌کنند و  بدین شکل neocam‌ قادر است از این جایگاه رفیع هر شی خارجی را که به زمین نزدیک و یا از آن دور می‌شود را تحلیل و خطرات آن برای کره زمین را مشخص کند. با این شیوه ما زمان کافی برای چاره اندیشی و انجام اقدامات احتیاطی را خواهیم داشت. با جمع بندی مطالب بالا و با توجه به این فعالیت‌ها به نظر نمی‌رسد ما نیز چون دایناسورها در خطر انقراض قرار داشته باشیم.