سه شنبه ۲۶ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۵۶

روزنامه بهار - جواد افتاده - صفحه فیس‎بوک محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان روز شنبه هک شد، بازتاب‌ها و نظرات گوناگونی در این‌باره مطرح شد که مجال پرداخت به همه آنها نیست.
در این یادداشت می‌خواهیم، تنها جنبه‌های ارتباطی هک شدن این صفحه را بررسی کنیم:

۱- اعلام رسمی: پس از هک شدن صفحه، ظریف همان روز در گفت‌وگوی رسمی با ایسنا هک شدن صفحه خود را تایید کرد. این برای اولین‌بار است که یک مسئول دولتی (آن‌هم در این سطح) حضور خود در سایت فیلتر شده فیس‌بوک را در رسانه‌های رسمی تایید می‌کند.

۲- شفافیت و جلوگیری از شائبه: تایید رسانه‌ای ظریف نسبت به هک شدن بسیار سریع، شائبه محتوایی نسبت به وی را برطرف کرد. شائبه‌ای که اگر سریع پاسخ داده نمی‌شد شاید دچار سوءتفاهم‌های بسیاری می‌کرد. ظریف سریع در پیامی نیز به اطلاع سایر کاربران فیس‌بوک رساند.

۳- اولین‌ها کاربران: اولین خبرها درباره احتمال هک شدن اکانت ظریف توسط کاربران منتشر شد و آن هم با رصد محتوایی که از پیام منتشر شده به دست آوردند. مردم، همیشه بهترین ناظران هستند.

۴- تایید حساب‌های کاربری: چند روز پیش حساب کاربری ظریف در توییتر تایید شد و لازم است، حساب کاربری وی در فیس‌بوک نیز تایید شود تا امنیت و رسمیت بیشتری به خود بگیرد. البته اگر فیس‎بوک در ایران دفتر داشت، امکان شکایت رسمی و پیگیری قضایی نیز وجود داشت.

۵- تهدید به حذف: با این‌که ظریف اجتماعی‌ترین وزیر کابینه روحانی تا به حال بوده است اما پس از هک شدن اعلام کرد «اگر این وضعیت ادامه پیدا کند ناگزیر خواهم شد باوجود میل باطنی این ارتباط را قطع کنم.» جناب وزیر راه مقابله با هک، تهدید یا حذف نیست بلکه افزایش امنیت حساب کاربری خود است.
۶- سرعت در هک و بازگشت: کل زمان هک شدن و بازگشت صفحه ظریف یک روز طول نکشید اما جریان رسانه‌ای که ایجاد شد، بیشتر از یک روز تاثیرگذار و مهم است. اما سوال این است که چه راهکاری را برای هک نشدن دوباره در نظر گرفته‌اند؟

۷- دیپلماسی فیس‌بوکی: عده‌ای معتقدند که هدف این به اصطلاح هک، دور کردن ظریف از فضای شبکه‌های اجتماعی یا به عبارتی مردم است که قاعدتا خلاف است زیرا دیپلماسی که ظریف با فیس‌بوک شروع کرده است تازه اول راه است و در حال رشد و تسریع به سایر بخش‌های دولت و مردم است.
امنیت اجتماعی امروز مهم‌ترین نوع امنیت در جامعه محسوب می‌شود و شاید این حرکت نوعی احساس ناامنی در فضای آنلاین و به تبع آن فضای آفلاین ایجاد کند! زیرا احساس ناامنی از امنیت نداشتن بدتر است. پس همه ما نسبت به ایجاد و حفظ امنیت در جامعه «مسئول» هستیم.