238 سال پیش در چنین روزی یعنی 16 دسامبر سال 1776، یوهان ویلهلم ریتر فیلسوف و شیمیدان بزرگ آلمانی متولد شد.  وی جزو اولین کسانی است که در خصوص الکتروشیمی فعال بوده و دستاوردهای مهمی را نیز در این حوزه به جامعه علمی جهان ارائه کرده است.

یوهان ویلهلم ریتر از کودکی به علم و مطالعه علاقه‌مند بود و این علاقه تا حدی بود که نزدیکان و خانواده‌اش در خصوص اینکه آیا فرزندشان مشکلی دارد یا خیر با تردید برخورد می‌کردند.

علاقه یوهان به علم شیمی در 14 سالگی به اوج خود رسید و دست به انجام بسیاری از آزمایش‌های شیمی و الکتریسیته زد که تجربه ارزشمندی را برایش به همراه داشت. یوهان در سال 1796 وارد دانشگاه ینا شد تا در رشته پزشکی به تحصیل بپردازد. اما بیشتر از آنکه به یک پزشک نزدیک باشد به یک دانشمند شبیه بود که در همان سنین کم دست به انجام بسیاری از آزمایش‌های شیمی زده و دانش بسیاری را در خصوص این علم و الکتریسیته اندوخته بود.

پس از فارق التحصیلی، تحقیق و بررسی در خصوص شوک‌های الکتریکی یکی از موضوعات مورد نظر بوهان ریتر بود. وی به کمک دستاوردهای علمی افرادی همچون لویجی گالوانی و دیگر محققان در خصوص تاثیر جریان الکتریسیته بر بافت‌های موجودات زنده و همچنین مفهوم تولید جریان الکتریسیتی به کمک فرایندهای شیمیای، توانست زیربنایی که کسانی همچون گالوانی برای علم الکتروشیمی ایجاده کرده بودند را وسعت بخشد و تا حد زیادی نظریه‌های آنها را اصلاح کند. در سال 1800 یوهان ریتر موفق به کشف این موضوع شد که می‌توان به کمک جریان الکتریکی آب را تجزیه کرد و همچنین ریتر میزان اکسیژن و هیدروژن را که از این فرایند بدست آمد را اندازه گیری کرد. در کنار روش الکترولیز آب یوهان ریتر در همین دوران توانست روش الکتروپلیتینگ فلزات را نیز به نام خود ثبت کند. در سال 1802 ریتر توانست یک سل الکتروشیمیایی را اختراع کند که در ساخت آن از 50 صفحه مسی برای تولید و ذخیره جریان الکتریسیته استفاده شده بود. ریتر تاثیر جریان الکتریسیته را بر تمام اعضای بدنش همانند چشم، دست، پا، گوش آزمایش کرد و نتایج آن را ثبت کرد؛ همچنین وی اولین فردی بود که تفاوت اثر دو قطب باتری ساخته شده خود را ثبت و گزارش کرد هرچند که بعدها بعضی از این نتایج با پیشرفت علم رد شدند.

یوهان ویلهلم ریتر تمام زندگی خود را صرف آزمایش و تحقیق و انجام کارهای تحقیقاتی کرد. وی هیچ‌وقت درآمد ثابت و مشخصی نداشت و با وجود سطح علمی بالا هیچ وقت به عنوان استاد دانشگاه به تدریس نپرداخت و ترجیه می‌داد زمانش را به انجام آزمایش‌های علمی صرف کند. در این شرایط وی مشکلات مالی بسیاری نیز داشت و حتی قادر نبود مخارج ابتدایی خانواده خود را تامین کند. ریتر به‌قدری غرق مطالعات و انجام آزمایش‌های علمی خود بود که حتی به فکر انتشار دستاوردهایش نیز نبود و دوستان و نزدیکانش همانند هانس کریستین اورستد شیمیدان و فیزیکدان سرشناس دانمارکی بعضی از دستاوردهای یوهان ریتر را منتشر می‌کردند. یوهان ویلهلم ریتر در 23 ژانویه سال 1810 در 33 سالگی و در شرایطی که در فقر به شر می‌برد، دار فانی را وداع گفت.