مدتی است شایعاتی در مورد ۳ روز خاموشی زمین از طرف وب‌سایت‌های پارسی زبان در اینترنت پخش شده است و حرف و حدیث‌های زیادی را به راه انداخته است. مشخص نیست این شایعات از اشتباه در ترجمه نشأت گرفته یا روشی برای جلب مخاطب است، همراه باشید تا در جریان اصل ماجرا قرار بگیرید.
به گفته‌ی دانشمندان بزرگترین لکه‌ی خورشیدی مشاهده شده در بیشتر از ۲۰ ساله گذشته رو در روی زمین قرار گرفته است و در صورتی که این اتفاق با انفجار پلاسما همراه شود می‌تواند باعث خروج عظیم جرم از تاج خورشیدی (CME) شود که نتیجه‌ی آن تولید شفق‌های قطبی روشن‌تر و اختلال قابل توجهی در سیستم‌های ارتباطی ماهواره‌ها و فضاپیماها و سیستم‌های تأمین انرژی بر روی زمین خواهد بود. لکه‌های خورشیدی مناطق نسبتاً سردتر از سطح قابل مشاهده‌ی خورشید هستند که فعالیت‌های پیچیده‌ی میدان مغناطیسی در آن‌ها وجود دارد. بزرگترین لکه‌ی خورشیدی پیش از این در آذرماه سال ۱۳۶۹ دیده شده بود اما به گفته‌ی ناسا بزرگترین لکه‌ی خورشیدی ثبت شده در تاریخ به ۶۷ سال پیش یعنی سال ۱۳۲۶ هجری باز می‌گردد. لکه‌ی خورشیدی که رو در روی زمین قرار گرفته سطحی به اندازه‌ی سیاره ی مشتری دارد که با این حال ۳ برابر کوچکتر از لکه‌ی سال ۱۳۲۶ است.
فوران خورشیدی کلاس X قوی‌ترین فوران‌ها است
منطقه‌ی این لکه‌ی خورشیدی به نام ناحیه‌ی فعال ۲۱۹۲ به حدی بزرگ است که در خورشید گرفتگی جزئی روز ۵ شنبه با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده بود، البته با عینک‌های مخصوص. لکه‌های بزرگ خورشیدی اغلب با فعالیت فوران‌های خورشیدی همراه هستند که می‌توانند به تولید CME منجر شوند و قرار گرفتن زمین در برابر CME مستقیم مشکل ساز خواهد بود. اندازه‌ی لکه تنها عامل مؤثر در تولید انفجارهای پلاسمایی قدرتمند نیست بلکه پیچیدگی مغناطیسی سطح لکه در به وجود آمدن CME موثرتر است. در تصویر زیر AR2192 را مشاهده می‌کنید و می‌توانید اندازه‌ی آن را با کره‌ی زمین مقایسه کنید.
لکه‌های خورشیدی خود به تنهایی قطب شمال و جنوب مغناطیسی دارند اما در برخی موارد با پیچیده شدن فعالیت‌های خورشیدی قطب شمال و جنوب با یکدیگر مخلوط می‌شوند که باعث به وجود آمدن فوران‌های شدید و CME ها می‌شوند، لکه‌ی خورشیدی که رو در روی زمین قرار گرفته نیز چنین وضعیتی دارد اما این پیچیدگی به توفان خورشیدی سال ۲۰۰۳ نمی‌رسد، در آن سال توفان خورشیدی قدرتمند هالوین به زمین برخورد کرد، این توفان به حدی قوی بود که شفق‌های قطبی آن از فلوریدا قابل مشاهده بودند. لکه‌ی خورشیدی که عامل به وجود آمدن توفان هالوین شد پیچیدگی مغناطیسی بیشتری از AR2192 داشت اگرچه اندازه‌ی آن کوچکتر بود، با این حال AR2192 فقط در هفته‌ی گذشته ۸ فوران کلاس M و ۲ فوران کلاس X داشته است، فوران X2 دوبرابر فوران X و فوران X3 سه برابر آن قدرت دارد؛ هرچه فوران قوی‌تر باشد احتمال CME نیز بیشتر خواهد بود. اگر این سطح فعالیت ادامه پیدا کند تا چند روز دیگر بازهم فوران X صورت خواهد گرفت. به هر حال به نظر می‌رسد اکنون زمان قرار گرفتن زمین در معرض این انفجارهای خورشیدی است، اگرچه روز گذشته گزارش‌هایی از مشکلات رادیویی مخابره شد اما هنوز زمین در خاموشی فرو نرفته و نخواهد رفت.
