۶۰ سال پیش در چنین روزی هواپیمای توپولوف TU-4 اتحاد جهاهیر شوروی بمب اتمی تاتیانا که به اندازه هر ۲ بمب اتمی امریکا در هیروشیما و ناکازاکی قدرت داشت را در توتسکوی آزمایش کرد.
۶۰ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱۴ سپتامبر ۱۹۵۴ اتحاد جهامیر شوروی بمب اتمی ساخته شده خود با نام تاتیانا را که اندازه هر ۲ بمب اتمی آمریکا پسر کوچک و مرد چاق قدرت داشت را منفجر کرد. هدف از این آزمایش تمرین یک استراتژی تهاجمی برای از بین بردن تاسیسات دفاعی سنگین دشمن و نفوذ ارتش سرخ به خطوط دفاعی عنوان شده است. در این عملیات نظامی که در شمال روستای توتسکوی به فرماندهی گئورگی ژوکوف انجام پذیرفت ۴۵٫۰۰۰ سرباز ارتش سرخ حضور داشتند.
عملیات در ساعت ۹:۳۳ دقیقه صبج با پرتاب بمب چهل کیلوتنی تاتیانا توسط هواپیمای بمب افکن توپولوف TU-4 شوروی آغاز شد. در این عملیات ۴۵٫۰۰۰ سرباز ارتش ، ۳۲۰ هواپیمای جنگی و ۱۲۰۰ تانک و نفربر ذرهی حضور داشتند، تا مانور حمله را بعد از انفجار اتمی انجام دهد. در این عملیات به هیچ یک از ساکنین منطقه هشدار داده نشده بود و هیچ یک از سربازان روس از محافظهای لازم برای مواجهه با تشعشعات رادیواکتیو استفاده نکرده بودند. این عملیات نظامی که بزرگترین عملیات آزمایشی و مانور اتمی شوروی نیز به حساب می آید موافقان و مخالفان زیادی در خود شوروی داشت. آزمایش اتمی یکی از غیر انسانیترین ازمایش اتمی بشر به حساب می آید چراکه معدود افرادی از آن اطلاع داشتند حتی سربازانی که در عملیات شرکت کرده بودند از تاثیرات مخرب تشعشعات اتمی خبر نداشتند و به هیچ محافظی تجهیز نشده بودند؛ این آزمایش با تدابیر امنیتی سرویسهای اطلاعاتی شوروی تا سال ۱۹۹۳ مخفی نگهداشته شد. در داخل شوروی هیچکس حق تحقیق در خصوص این عملیات نظامی را نداشت و با خبرنگاران و کسانی که میخواستند در این خصوص صحبت کنند به شدت برخورد میشد.
بعد از جنگ جهانی دوم بیش از ۲۱۱۹ آزمایش هستهای ثبت شده بروی کره زمین انجام شد که اثار بسیار مخربی بر روی محیط زیست جانوران و انسانها به جای گذاشت؛ شاید تاثیرات منفی این آزمایشهای اتمی که نه بخاطر علم و بخاطر جاه طلبی قدرتهای جهان انجام پذیرفت هزاران سال باقی بماند از بین نرود. گاهی انسانها فراموش میکنند که این کره خاکی که بر روی آن مهمان هستند محیط زندگی بسیاری از موجودات زنده است و نسلهای آینده نیز حق استفاده و زندگی بر روی زمین را دارند. بشر به عنوان باهوشترین موجود زنده در کره زمین بزرگترین خطری که تهدیدش میکند خودش است.