۵۶ سال پیش در چنین روزی یعنی ۲۷ آگست سال ۱۹۵۸ دکتر ارنست لاورنس فیزیکدان برجسته آمریکایی ، برنده جایزه نوبل سال ۱۹۳۹ و خالق شتابدهنده‌های حلقوی چشم از جهان فروبست.

 ارنست اورلاندو لاورنس در تاریخ ۸ آگست سال ۱۹۰۱ در شهر کانتون واقع در داکوتای جنوبی ایالت متحده آمریکا متولد شد. ارنست از کودکی به فیزیک علاقه مند بود بهترین دوست کودکی وی مرلی تووی نیز بعدها تبدیل به یکی از فیزیکدانان برجسته آمریکا شد. ارنست در سال ۱۹۲۲ در رشته شیمی مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه داکوتای جنوبی دریافت کرد. سپس برای تحصیلات تکمیلی در مقطع فوق لیسانس رشته فیزیک را برگزید. ارنست لاورنس در سال ۱۹۲۳ توانست فوق لیسانس خود را در رشته فیزیک از دانشگاه مینسوتا دریافت کند و با ادامه تحصیل در دانشگاه یل موفق به دریافت مدرک دکترای خود در سال ۱۹۲۵  شد.

طرح شتابدهنده‌ها توسط دکتر ارنست لاورنس با کشیدن یک شمای کلی بر روی دستمال سفره زمانی که مشغول خوردن ناهار خود در کتابخانه دانشگاه بود آغاز شد. اختراع دکتر لاورنس که شتاب‌دهنده حلقوی یا سیکلوترون نامیده می‌شود، یکی از مهمترین ابزار آزمایشگاهی در زمینه فیزیک تجربی است و می‌تواند در ابعاد یک کارخانه بزرگ باشد. شتابدهنده حلقوی برای آزمایش بر روی ذرات باردار مورد استفاده قرار می‌گیرد. که طیف کاربرد آن زمینه‌های گوناگونی از علم فیزیک همچون فیزیک ذرات بنیادی را شامل می‌شود. TRIUMF نام آزمایشگاه ملی کانادا برای فیزیک هسته‌ای و ذرات است که زیر نظر دانشگاه بریتیش کلمبیا فعالیت می‌کند. این آزمایشگاه مجهز به بزرگترین شتاب‌دهنده حلقوی در جهان است و بیش از ۴۵۰ دانشمند و مهندس در این مرکز تحقیقاتی مشغول به کار هستند.

دکتر ارنست لاورنس در کنار خلق و توسعه شتاب‌دهنده‌ها که تحول بزرگی را در فیزیک ذرات به وجود آورد در خلال جنگ جهانی دوم در پروژه منهتن نیز فعال بود و مسئولیت جداسازی ایزوتوپ‌های اورانیوم در پروژه منهتن که به ساخت بمب‌های اتمی "مرد چاق" و "پسر کوچک" انجامید را به عهده داشت.

دکتر ارنست لاورنس در ۲۷ اگست سال ۱۹۵۸ در شهر پالو آلتو کالیفرنیا چشم از جهان فروبست.