۸۵ سال پیش در چنین روزی امیل برلینر مخترع آلمانی-آمریکایی در شهر واشنگتون دی سی چشم از جهان فروبست. شهرت این مخترع بزرگ بخاطر اختراع دستگاه گرامافون است که تحولی بزرگ برای ضبط و پخش صدا را در زمان خود بوجود آورد.

۸۵ سال پیش در چنین روزی یعنی ۳ آگست ۱۹۲۹ امیل برلینر مخترع بزرگ آلمانی-آمریکایی در شهر واشنگتن دی سی و در ۷۸ سالگی از دنیا رفت. امیل در تاریخ 20 می 1851 در شهر هانوفر آلمان چشم به جهان گشود. در آغاز تصمیم برآن داشت تا تبدیل به یک تاجر شود حرفه ای که در خانواده وی بسیار مرسوم بود و به نوعی شغل خانوادگی آنها به حساب می آمد. در کنار گذراندن دوره‌‌های کارآموزی برای این شغل امیل تفریحش اختراع بود. در زمانی که تنش میان امپراتوری پروس و فرانسه در اواخر دهه ۶۰ قرن ۱۹ افزایش یافت، امیل به همراه دوست پدرش برای فرار از سربازی و شرکت نکردن در جنگ احتمالی پیش رو به آمریکا مهاجرت کرد.

در زمان ورود به خاک آمریکا، امیل به شهر نیویورک رفت و درآنجا در یک مغازه به عنوان کارگر ساده مشغول به کار شد. امیل بصورت شبانه تحصیل در رشته فیزیک را در کنار کار آغاز کرد. با یادگیری بیشتر علم فیزیک به دانش و تکنولوژی صدا علاقه مند شد و شروع به تحقیق در خصوص تکنولوژی صدا و تلفن کرد. بعد از مدتی کار توانست انتقال دهنده‌های دستگاه تلفن را بهبود بخشد که اختراع وی برای این بهبود به نام شرکت تلفن بل ثبت شد ولی در تاریخ ۲۷ فبریه ۱۹۰۱ دادگاه آمریکا این ثبت اختراع را لغو کرد و حق آن‌را به امیل برلینر بازگرداند.

برلینر از سال ۱۸۷۷ تا ۱۸۸۳ در شرکت بل در شهر بوستون کار می‌کرد ولی در سال ۱۸۸۳ با هدف تاسیس موسسه تحقیقاتی شخصی خود به شهر واشینگتن بازگشت. امیل برلینر در سال ۱۸۸۱ بصورت رسمی شهروند ایالت متحده آمریکا شد. برلینر در آزمایشگاه خود از سال ۱۸۸۶ شروع به تحقیق بر روی روش‌های ضبط صدا کرد و اولین پتنت خود در این مورد را در سال ۱۸۸۷ به نام «گرامافون» ثبت کرد. دستگاهی که امیل برلینر اختراع آن‌را به نام خود ثبت کرد تحول بزرگی را برای ضبط و پخش صدا بوجود آورد، بعد از این ثبت اختراع وی شرکتی را به منظور تولید دستگاه‌های ضبط و پخش صدا تاسیس کرد و از آن پس دنیا را با اختراع خود فتح کرد. دستگاه گرامافون تا حدود سال ۱۹۸۰ تقریبا به مدت یک قرن پرکاربردترین دستگاه ضبط و پخش صدا بوده است که این خود به نوعی یک رکورد به حساب می‌آید. دستگاه گرامافون در اواخر عصر ناصری به ایران وارد شد و آن‌را در آن زمان دستگاه «حافظ الصوت» یا «حبس الصوت» می‌نامیدند.

با این که دستگاه‌های گرامافون امروزی بسیار پیچیده‌تر و مجهز‌تر از نمونه‌های اولیه خود هستند ولی اصول اصلی آن‌ها همان چیزی است که امیل برلینر آن‌را اختراع نموده است.