افزایش سطح دی اکسیدکربن جو را می‌توان به سه روش کلی جبران کرد، راه حل اول استفاده از منابع انرژی دیگری است که میزان تولید دی اکسید کربنی پایینی داشته باشند، راه حل دوم استفاده از جاذب‌های کربن است که می‌توانند دی اکسید کربن جو را به دام انداخته و آن را ذخیره کنند و روش سوم به دام انداختن دی اکسید کربن و استفاده‌ی مجدد از آن است. اما پژوهشگران روش تازه‌ای یافته‌اند که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم.

پژوهشگران دانشگاه پرینستون ادعا می‌کنند روشی یافته‌اند که می‌تواند دو مورد از روش‌های کاهش دی اکسید کربن را با تبدیل انرژی خوشیدی به اسید فرمیک همزمان تضمین کند.

این محققان با استفاده از سلول‌های خوشیدی که به صورت تجاری در دسترس همگانی قرار دارد و در همکاری با پژوهشگرانی از دانشگاه نیوجرسی توانستند آب و دی اکسید کربن را در یک سلول الکتروشیمیایی به اسید فرمیک (HCOOH) تبدیل کنند. به گفته‌ی این پژوهشگران در این روش توانستند به بازدهی استفاده از انرژی خورشیدی حدود 2 درصد برسند که این مهم با استفاده از اتصال سه سلول الکتروشیمیایی به هم دیگر ممکن شد.

فرمیک اسید که در زهر مورچه یافت می‌شود و به همین نام نیز مشهور است (جوهر مورچه) هم‌اکنون کاربردهای تجاری متعددی دارد که این به شامل ماده‌ی نگهدارنده، ضد باکتری در مواد غذایی و یا تولید نمک فرمات جهت یخ زدایی نیز می‌شود. به علاوه می‌توان از آن برای استفاده برای ذخیره‌ی انرژی خورشیدی به شکل سلول‌های پیل سوختی نیز بهره برد.

روش جدی شباهت‌های زیادی به فرایند فتوسنتز در سامانه‌های فتوسنتز مصنوعی دارد با این تفاوت که در آن روش‌ها از هیدروژن تولید شده از شکافتن آب به کمک نیمه رسانا‌های نیترید استفاده می‌شود که بازدهی حدود 0.2 درصد دارند.

جزییات این مطالعه در مجله‌ی Journal of CO2 Utilization به چاپ رسیده است.