فوتبال و فناوری دو مفهومی هستند که ماحصل آن را می‌توان در جام‌جهانی ۲۰۱۴ به نظاره نشست. این دو مفهوم هر روز با یکدیگر در هم آمیخته و فوتبال را به فصل جدیدی از حیات خود انتقال می‌دهد. اما آیا فناوری مرزهای جدیدتری را برای ورزش رقم خواهد زد؟ آیا شاهد برگزاری رقابت‌هایی با حضور انسان‌ها با ربات‌ها نیز خواهیم بود؟ شاید روزی فرا رسد که جام‌جهانی فوتبال نام خود را بدین واسطه تغییر دهد.

 بدون شک بشر هر روز در حال پیشرفت است و می‌توان این امر را به روشنی در ثبت رکوردهای ورزشی مشاهده کرد. برای مثال درصورتی که قهرمان ماراتون در المپیک 2012 لندن در همین مسابقات در سال 1904 حاضر شود، قادر خواهد بود تا قهرمانی در این رقابت را با فاصله‌ی یک و نیم ساعته از نفر اول این رقابت‌ها در سال 1904 میلادی از آن خود کند. برای روشن‌شدن هز چه بیشتر موضوع، می‌توان Jesse Owens را مثال زد که در سال 1936 و در المپیک برلین، در زمان حکومت نازی‌ها بر آلمان، مدال طلای دوی ۱۰۰ متر را از آن خود نمود؛ اما درصورتی که وی با Bolt، قهرمان دو صد متر جهان به رقابت بپردازد، در زمان عبور بولت از خط پایان، ۱۴ متر از وی عقب‌تر خواهد بود.

امروزه ورزش تبدیل به یک علم شده است که در آن فناوری نقش پر رنگی را دارا است. شاید یکی از بهترین نمونه‌های وجود فناوری را این روزها در جام‌جهانی می‌بینیم. فناوری تشخیص عبور توپ از خط دروازه، یا همان Goal Line، از جمله‌ی فناوری‌هایی است که در زمین فوتبال به‌کار گرفته می‌شود. همچنین سیستم‌هایی تحلیل بازی که مشتمل بر ماژول‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است نیز نقش پر رنگی در تحلیل بازی تیم‌ها دارد.

امروزه برخی از تیم‌های فوتبال که می‌توان از تیم ملی انگلستان به‌عنوان یک نمونه نام‌برد، برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به آرایش بازیکنان در زمین، از سنسورهای جی‌پی‌اس در لباس بازیکنان استفاده می‌کنند تا با بهره‌گیری از آن و تحلیل داده‌های حاصل، استراتژی دقیق‌تری را در زمین بازی پیاده کنند. لازم به‌ذکر است که تیم‌های راگبی، این فناوری را از سال 2009 میلادی به‌کار می‌گیرند.

Guy Lidbetter، یکی از متخصصان در کمپانی Atos در این مورد چنین اظهار نظر کرده است:

یقیناً در آینده‌ی نزدیک شاهد استفاده از چنین فناوری‌هایی در تیم‌های فوتبال نیز خواهیم بود؛ چراکه مربیان به پتانسیل بالای این فناوری پی خواهند برد. می‌توان با تعبیه سنسورهایی در کفش‌ها یا پیراهن بازیکنان، به دقت به تحلیل کوچکترین حرکات و همچنین سرعت و واکنش بازیکنان در صحنه‌های مختلف بازی پرداخت.

Chris Kluwe، یکی از بازیکنان پیشین لیگ NFL‌ نیز این سیستم‌ها را نه فقط برای مربیان، بلکه گزینه‌ی مناسبی برای استفاده توسط بازیکنان نامیده است. برای مثال می‌توان به ترکیب این داده‌ها با واقعیت مجازی اشاره کرد. با دریافت داده‌ها و بازسازی صحنه‌های بازی، می‌توان به بازیکنان آموزش داد تا در موقعیت‌های مناسب بهترین تصمیم ممکن را در زمین بازی اتخاذ کنند. همچنین می‌توان تیم فوتبالی را تصور کرد که بازیکنان در آن مجهز به گجت‌های پوشیدنی همچون گوگل‌گلس هستند و می‌توانند داده‌های تحلیل شده توسط سرمربی تیم را بصورت آنی دریافت و تغییرات مورد نظر را در لحظه پیاده‌سازی نمایند.

استفاده از فناوری می‌تواند تماشاگران را نیز با واقعیت درون زمین درگیر کند. با توجه به وجود گجت‌هایی مشابه گوگل‌گلس، می‌توان لذت فرار مهاجمانی چون گرت‌بیل یا آرین روبن را به هواداران انتقال داد یا از طریق سنسورهای تعبیه شده روی صندلی‌های تماشاگران، امکانات دیگری را در اختیار آن‌ها گذاشت.

جام‌جهانی برزیل شامل فناوری‌های بی شماری است که پیش‌تر به معرفی برخی از آن‌ها در زومیت پرداخته‌ایم. همانطور که گفتیم، استفاده از فناوری Goal Line، نیمکت‌هایی با شیشه‌های استفاده شده در صفحه‌ی نمایش گجت‌ها، اسپری‌های محو شونده توسط داوران برای مشخص‌کردن محدوده‌ها و مهم‌تر از همه، توپ مورد استفاده در بازی‌ها تنها نمونه‌هایی از این فناوری‌ها هستند.

شاید در سال‌های آتی شاهد برگزاری مسابقاتی باشیم که در آن ورزشکاران ربات‌هایی را همچون آنچه که در مسابقه‌ی افتتاحیه شاهد آن بودیم، هدایت خواهند کرد. آیا مسابقات فوتبال نیز مسیری را طی خواهد کرد که مسابقات اتومبیل‌رانی فرمول یک در حال گذر از آن است؟ 

براساس پیش‌بینی‌های انجام شده، روزی پای ربات‌ها نیز به زمین‌های فوتبال و جام‌های جهانی باز خواهد شد. محتمل‌ترین کاربرد برای این ربات‌ها انجام وظیفه به‌عنوان داور مسابقه است که با وجود انواع سنسورها، محاسبات سریع و بهره‌گیری از تصویربرداری از زوایای مختلف، می‌تواند اشتباهات داوری را به حداقل کاهش دهد.

شاید قهرمان جام‌جهانی 2050 میلادی از طریق انجام بازی فینال بین تیم قهرمان جام‌جهانی فوتبال انسان‌‌ها و تیم قهرمان جام‌جهانی فوتبال ربات‌ها تعیین شود. نظر شما در این مورد چیست؟