شارژ بی‌سیم یکی از چالش‌های نوین در دنیای وسایل همراه و حتی سایر وسایل خانگی، ماشین‌ها و دیگر ابزارهاست. باتری‌ها ظرفیت بالایی ندارند و استفاده از پریز و سیم برق برای شارژ کردن بسیار از وسایل مورد استفاده، مشکل است. محققین کره‌ای روش جدیدی برای شارژ بی‌سیم معرفی کرده‌اند که بازدهی بالاتری دارد و می‌توان با استفاده از آن وسایل داخل یک اتاق بزرگ را هم به صورت هم‌زمان شارژ کرد. در ادامه ببینیم روش کار چگونه بوده است.

محققین دانشگاه MIT در سال 2007 برای یافتن یک روش شارژ بی‌سیم که در فاصله‌ی زیاد هم موثر باشد، تلاش زیادی کردند و در نهایت روشی به نام CMRS را معرفی نمودند. Couple Magnetic Resonance System یا سیستم تشدید مغناطیسی جفتی، روشی است که در آن دو سیم پیچ در فاصله‌ی نسبتا زیاد قرار می‌گیرد تا اثر میدان مغناطیسی سیم پیچ اصلی توسط سیم پیچ دوم در نقاطی از فضای اطراف، تقویت یا در واقع تشدید شود.

محققین موسسه‌ی علم و تکنولوژی کره روی این روش کار کرده‌اند و آن را توسعه داده‌اند. روش جدیدی که تکامل‌یافته‌ی CMRS است، DCRS نام دارد. Dipole Coil Resonant System یا سیستم تشدید شده‌ی پیچه‌های دوقطبی در عمل برای فواصل طولانی‌تر هم موثر عمل می‌کند و  همچنین بازدهی آن بالاتر است.

رئیس تیم تحقیقاتی، Chun Rim بر این باور است که روزی بالاخره شارژ بی‌سیم آن قدر متداول می‌شود که درست مثل نقاط اتصال به شبکه‌های بی‌سیم یا Wi-Fi، در مکان‌های عمومی مثل رستوران‌ها و خیابان‌ها مکان‌هایی برای استفاده از Wi-Power یا پاور بی‌سیم را ببینیم.

DCRS در عمل نتیجه‌ی خوبی داشته است چرا که با استفاده از آن می‌توان یک تلویزیون بزرگ LED را به همراه 3 فن 40 واتی که در فاصله‌ی 5 متری قرار گرفته‌اند، روشن کرد. حداکثر توان خروجی در فاصله‌ی 3 متری به 1400 وات می‌رسد که بسیار زیاد است.

بازدهی این روش هم مثل سایر روش‌های شارژ بی‌سیم که مبتنی بر القای الکترومغناطیسی هستند، با افزایش فاصله کاهش می‌یابد. در این روش جدید وقتی فاصله 5 متر باشد، توان خروجی 209 وات با فرکانس 20 کیلوهرتز به دست آمده که برای شارژ کردن هم‌زمان 40 گوشی کافی است.

البته برای عمومیت پیدا کردن شارژ بی‌سیم باید مدت‌ها صبر کرد چرا که هنوز هم مسائل و مشکلات زیادی برای تحقیق و توسعه‌ی بیشتر در این عرصه وجود دارد. مثلاً در این روش اگر کسی با کارت بانکی وارد اتاق شود، احتمال پاک شدن کامل کارت وجود دارد چرا که در کارت‌های بانکی هم معمولاً از روش مغناطیسی برای ذخیره کردن اطلاعات استفاده می‌شود.

مشکلی مهم‌تر اثر این میدان مغناطیسی قوی روی موجودات زنده و به خصوص انسان است. باید مشخص شود که آیا این موج الکترومغناطیسی قوی روی انسان کوچکترین اثری دارد یا خیر.

به نظر شما در آینده روش‌های شارژ بی‌سیم به چه نقطه‌ای خواهند رسید?