به محض اینکه گوشی هوشمند خود را می‌خرید یکی از کارهایی که به احتمال زیاد در پی آن خواهید بود افزایش حافظه قابل استفاده در گوشی به کمک کارت حافظه جانبی خواهد بود ولی احتمالا از کثرت انواع کارت‌های حافظه قدری سردرگم خواهید شد. نیازی به نگرانی نیست در این پست می‌توانید تمامی کارت‌های حافظه را به خوبی بشناسید، پس با ما همراه باشید.
SD مخفف کلمات Secure Digital است که برای اولین بار توسط Panasonic ابداع شد و توسط شرکت‌های SanDisk و Toshiba با تاسیس شرکتی مشترک به نام SD Card Association –که با هدف توسعه این کارت‌ها برای دستگاه‌های قابل حمل تاسیس شده بود- توسعه داده شد.
کارت‌های SD از کجا آمده‌اند؟
کارت‌های SD از سال 2001 به طور عمومی عرضه شدند. مصارف آن‌ها نیز عمدتا در دوربین‌های دیجیتال، گوشی‌های هوشمند، لپ تاپ‌ها و سایر دستگاه‌های این چنینی بود. این کارت‌ها با ترکیب خوبی که از ابعاد کوچک و مقاومت بالایی که ارائه می‌کردند به خوبی توانستند جای خود را در بین انواع حافظه‌های دیجیتال باز کنند.
این حافظهها در دو مدل اصلی تولید می‌شدند، نوع معمولی که با سرعتی معمولی کار می‌کرد و نوع پرسرعت که نرخ انتقال داده‌ی بیشتری را پشتیبانی می‌کرد. در زیر نگاه دقیق تری به micro SD، SDHC و SDXC می‌اندازیم و بیشتر در مورد بهترین انتخاب برای دستگاه شما توضیح می‌دهیم.
کارت‌های MicroSD
این SDکارت‌ها کوچک با ابعاد 15x11x1 میلی متری گزینه‌ای ایه آل برای دستگاه‌های همراه به شمار می‌روند. حجم این کارت‌ها از 128 تا 2 گیگابایت است و به خوبی با انواع کارت خوان‌ها کار می‌کنند. البته حجم محدود آن ها، استفاده‌ی آن‌ها را کمی محدود کرده است.
کارت‌های SDHC
عبارت HC مخفف عبارت ''High Capacity" است که به معنای ظرفیت بالا می‌باشد. این ظرفیت بالا این امکان را می‌دهد تا بتوان از 4 تا 64گیگابایت اطلاعات را بر روی آن‌ها ذخیره کرد، به همین دلیل این کارت‌ها امروزه بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. شاید تنها اشکال آن‌ها این باشد که در کارت خوان‌های ساخته شده قبل از سال 2008 کار نمی‌کنند.
کارت‌های SDXC
این کارت‌ها دیگر حافظه را به انتها رسانده اند! در واقع XC مخفف عبارت ''Extended Capacity'' است بنابراین در این نوع کارت‌ها می‌توانید از 64 گیگابایت تا 2 ترابایت حافظه استفاده کنید. این کارت‌ها با اکثر دستگاه‌ها سازگار هستند.
و اما سرعت...
عموما بر روی حافظه‌های Micro SD شماره‌ای درج شده است، برای مثال در کارت بالا عدد 4 درج شده است. این عدد بیانگر کلاس سرعتی است که کارت در آن قرار می‌گیرد. محدوده‌ی این اعداد از 2 تا 10 متغیر است و طبیعتا عدد کوچک تر به معنای سرعت پایین تر کارت است. در واقع این اعداد بیانگر حداقل سرعت انتقال داده توسط کارت بر حسب مگابایت بر ثانیه است، مثلا یک کارت کلاس 4 حداقل از سرعتی برابر با 4 مگابایت برثانیه پشتیبانی می‌کند. برای یک دستگاه اندرویدی معمولی محدوده سرعت مورد نیاز حدود 6 است، البته شما می‌توانید با پرداخت پول بیشتر از سرعت بهتری بهره ببرید.
چگونه از این کارت‌ها استفاده کنم؟
بسیار ساده! کافی است این کارت‌ها را در محل مخصوص آن (البته از جهت درست!) در ابزار اندرویدی خود قرار دهید و منتظر شوید تا دستگاه آن را بشناسد. عموما توصیه می‌شود هنگام خارج کردن یا وارد کردن این کارت‌ها دستگاه خود را خاموش کنید، البته بسیاری از دستگاه‌های امروزی قابلیت خارج کردن در حالت روشن را دارند، پس اینکه از کدام روش استفاده می‌کنید به ریسک پذیری شما بستگی دارد. نکته‌ای که هرگز نباید فراموش کنید این است که به هیچ عنوان نباید از به قدرت بدنی! خود برای خارج کردن کارت استفاده کنید، این کارت‌ها به گونه‌ای طراحی شده اند که می‌بایست به راحتی خارج شوند. اگر دستگاه اندرویدی شما امکان انتقال اپ‌ها به حافظه جانبی را ندارد می‌توانید از اپ‌های Link2SD و AppSD برای این کار استفاده کنید، البته اپ اولی برای اینکار به روت شدن دستگاه نیاز دارد.
در حین خرید اگر کارت خود را از برندهای معتبر تهیه می‌کنید دیگر نوع برند اهمیت چندانی ندارد، استفاده از برندهای گمنام هرچند قدری ارزان تر تمام می‌شود ولی خطر سوختن و از دست دادن اطلاعات همواره در آن‌ها وجود خواهد داشت.
توجه داشته باشید که در صورتی که کارت حافظه شما توسط کمپانی معتبری ساخته شده باشد و از آن به درستی استفاده کنید باید تا سال‌ها قابل استفاده باشد. عمر مفید این کارت‌ها حدودا ۱۰ سال است و هر چه میزان خواندن و نوشتن داده‌ها بر روی این حافظهها بیشتر باشد عمر آن کمتر خواهد بود. مثلا یک راهکار برای کاهش میزان R/W این است که فرمت کارت SD شما FAT32 باشد.
در آخر اینکه اگر می‌خواهید کارتی با ظرفیت بالا تهیه کنید قبل از خرید، حتما نگاهی به مشخصات دستگاه خود از نظر سازگاری با ظرفیت‌های بالای کارت حافظه بیاندازید، بسیاری از دستگاه‌های موجود در حداکثر ظرفیت مورد پشتیبانی محدودیت دارد.