حتما تاکنون در خصوص ساخت و توسعه‌ی ربات‌های بسیار ریز حشره مانند و تجهیز آن‌ها به حسگرهای مختلف مطالب بسیاری خوانده اید. پیش از این نیز با سوسک‌های کنترل شونده آشنا شده‌ بودید. حشراتی که در امور جاسوسی یا در مناطقی که نیاز به عملیات امداد و نجات است (به تضاد کاربردها توجه کنید) بسیار به کار می‌آیند. اما چرا به جای سر و کله زدن با مشکلات مختلف سر راه ساخت ربات‌هایی تا این حد کوچک از خود حشرات استفاده نکنیم؟ این فکری اصلی پشت پژوهش‌های دکتر Alper Bozkur در ساخت زیست ربات‌ها بوده است.

این گروه بر روی پروانه‌ای کار می‌کنند که با معلق نگه داشتن آن در فضا در محیطی مخصوص آن‌ را در حالت پرواز و با آزادی عمل لازم نگه می‌دارد. با چرخیدن و دور زدن این پروانه‌ها در حالت پرواز الکترودهای ایمپلنت شده در مغز آن‌ها سیگنال‌های الکتریکی مغزشان را اندازه گیری می‌کند که این می‌تواند مربوط به هر یک از عضلات فعال شده در بدن آن‌ها باشد. این الکترودها در دوره‌ی کرمینگی در مغز آن‌ها کاشته شده است بنابراین پس از بلوغ و دگردیسی حشره نیز در محل مورد نظر باقی می‌مانند.

با استفاده از این تجهیزات پژوهشگران می‌توانند ارتباط هر مانور پروازی حشره با سیگنال الکتریکی مربوط به آن را تشخیص دهند که این پس از تحلیل می‌تواند به طور معکوس برای ایجاد مانورهای پروازی از پیش تعیین شده در حشره به کار رود، در نتیجه حشره کاملا تحت اختیار پژوهشگران قرار خواهد گرفت.

به گفته‌ی این پژوهشگران این سامانه می‌بایست پارامترهای مختلف موثر بر پرواز حشره را شناسایی کند تا بتواند به خوبی کنترل حشره را در حین پرواز به دست بگیرد.

جزییات این پژوهش را می‌توانید در نشریه‌ی Journal of Visualized Experiments پیگیری کنید.

لطفا نظرات خود را با ما درمیان بگذارید، آیا مشابه چنین پژوهشی را تاکنون در ایران مشاهده کرده اید؟