جد تمامی شعله‌افکن‌های امروزی، برای اولین بار در جنگ جهانی اول و توسط ارتش بریتانیا، مورد استفاده قرار گرفت. سلاحی که می‌توانست شعله‌های سوزان آتش را تا مسافت 30 الی 40 متر پرتاب کند و طبیعتا، بسیار هم موثر و البته مرگ‌بار عمل کند.

آنطور که به نظر می‌رسد، نخستین جنگ جهانی، حتی خونبارتر و وحشیانه‌تر بوده است. سال‌هایی مملو از بمب‌های حامل مواد شیمیایی مهلکی چون گاز خردل، کلرین و گازهای شیمیایی بی‌رنگ، که استفاده از چنین موادی امروزه به طور کل ممنوع و خلاف موازین انسانی به شمار می‌رود. چنین شعله‌های قدرتمندی هم، قطعا سربازان بسیاری را محبور به دویدن تا سر حد مرگ کرده، درحالی که آتش و درد آن‌ها را فراگرفته بوده است. نمونه‌‌ای از این غول کشتار، بر اساس بقایای آن در منطقه‌ی مامتز فرانسه بازسازی شده است.

تنها 4 نمونه‌ی عملی در طول جنگ از این شعله‌افکن ساخته شد، که دو تایشان پیش از اینکه در سال 1916 استفاده شوند، نابود شدند. دوتای دیگر برای قتل‌عام نیروهای آلمانی در نزدیکی دیکسموید به کار گرفته شدند.