طبق بررسی محققان دانشگاه کینگ در پنسیلوانیا، 80 درصد از دانشجویان، با وجود آن که از خطرات آشکار ارسال پیامک حین رانندگی آگاه‌اند، اما همچنان به این کار مبادرت می‌ورزند. پژوهش‌های قبلی حاکی از این بودند که ارسال و خواندن پیامک هنگام رانندگی، تاثیری به مراتب بیشتر از مصرف مشروبات الکلی در کاهش زمان عکس‌العمل راننده دارند. با توجه به رشد روز افزون صنعت تلفن همراه و فراگیر شدن آن، این مساله همواره خطری دائمی و بالقوه باقی خواهد ماند.
طبق برآوردها، تقریبا 50 درصد افراد بزرگسال حین رانندگی به پیامک زدن مشغول می‌شوند. محققان خصلت‌های شخصیتی نظیر «درون رانشی شخصیتی» و نیاز «به مرتبط ماندن» را با انجام ارادی این عمل خطرناک مرتبط می‌دانند. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهند که رانندگان مرد تمایل بیشتری برای پیامک زدن در حین رانندگی دارند.
طبق گفته‌ی «گارلد لنتز» یکی از محققان فعال در این زمینه :
به نظر می‌رسد این طرز تفکر که «استفاده از ابزارهای الکترونیکی حین رانندگی فقط برای دیگران (نه خود شخص) خطرناک است»، ذهنیتی فراگیر شده باشد.
نتایج پژوهش دیگری نشان می‌دهد که احتمال بروز حادثه در حین ارسال پیامک، 23 برابر بیشتر از خطرات رانندگی عادی است.
علاوه بر این، مطالعاتی که در رابطه با توانایی مالتی‌تسکینگ (انجام هم‌زمان چند عمل متفاوت) روی افراد مختلف صورت گرفته حاکی از این هستند که مغز انسان در یک لحظه‌ی مشخص، فقط از عهده‌ی انجام یک عمل برخواهد آمد. حتی افرادی که در ظاهر توانایی مالتی‌تسکینگ بالایی دارند نیز از این قائده مستثنی نیستند. در واقع توانایی این افراد در قالب تطبیق آنی آن‌ها با وضعیت جدید و انجام بخشی از عمل بعدی نمود پیدا می‌کند.
در سال گذشته‌ی میلادی نزدیک به 3000 نفر در اثر بروز حوادث ناشی از خواندن و ارسال پیامک حین رانندگی جان خود را از دست دادند.