آیا در ازدواج عشق کافی است؟

به گزارش خبرگزاری حوزه^[2]، آیا عشق کافی است؟ در ازدواج، آیا غلبه احساسات و هیجانات، ما را از دیدن واقعیت‌ها و ارزیابی درست معیارها باز می‌دارد؟ آیا عشقی که پایه‌های ازدواج بر آن استوار است، می‌تواند در برابر گذر زمان و چالش‌های زندگی دوام بیاورد؟

یه نمه واقع‌بینی!

می‌بینم عینک زدی!

اینجا انتخاب فقط با عینک‌دودی عشق ممنوع است.

وقتی در مورد ازدواجش صحبت می‌کرد گفت به نظرم اگر عشق باشه همه چیز حلّه، بهش گفتم؛ یعنی چی؟ گفت: خوب وقتی عشق باشه طرف بی‌پولی و بیکاری و خیلی از شرایط سخت را تحمل می‌کنه. گفتم: مطمئنی؟ گفت خوب معلومه. گفتم به نظرت این حرف شما در حد حرفه یا اثبات شده و تجربه کردی. گفت؛ یعنی چه؟ نه‌تنها من میگم خیلی‌ها هم میگن؛ اگر عشق باشه و دوست داشتن دو طرف همه چیز همدیگرو تحمل می‌کنند، از همدیگر سریع می‌گذرن، همدیگرو بیشتر درک می‌کنند.
گفتم خوب شما یک تئوری تو ذهنته، ازت می‌خوام اینو اثبات کنی؟ یعنی اگر فردی معیارها و ویژگی‌هایی که در نظرته را نداشت و فقط عاشق هم بودید همه چیز حله؟ مثلاً برای شما حجاب مهمه طرف مقابل شما هم عاشقته، تو هم عاشقشی. می‌تونی بی‌حجابیشو تحمل کنی؟

اصلاً شما از کجا این‌قدر مطمئنی که طرفت اگر عاشق باشه تحملش هم زیاده و شرایط سخت را با تمام وجود در کنارته؟ بالاتر از این شما از کجا مطمئن هستی که طرف عاشقته؟ آره شما از خودت مطمئنی که عاشقش هستی؛ اما از کجا اطمینان داری اون عاشقته؟ فرض هم عاشقته، از کجا می‌دونی اگر کاسه عشقش پر باشه، کاسه عشق، کاسه تحملش را هم پر می‌کنه، گفت تا حالا این‌طور از ابعاد گوناگون به مسئله نگاه نکرده بودم و همیشه تو ذهنم مرور می‌کردم با عشق همه چیز حله، اما به نظر باید بیشتر روش فکر کنم.

گاه غلبه امواج احساسات و هیجان دلباختگی، بستر آرامش، اندیشه و تعقل را در ارزیابی بایسته معیارهای کفویت، متلاطم می‌سازد. در برخی از مواقع اصرار فوق‌العاده و بعضاً تهدیدآمیز شما که داوطلب ازدواج هستید، فرصت مطالعه، بررسی، تحقیق، ارزیابی، سنجش تناسب معیارها و کفویت و همراهی را از شما و خانواده شما سلب می‌کند.

عشق و علاقه شدید به‌طرف مقابل از آن اموری است که نه‌تنها مانع تحقیق و بررسی ویژگی‌های او می‌شود، بلکه باعث می‌شود تا نقاط ضعف روشن او را نادیده گرفته یا درصدد توجیه آنها برآیید. چنان‌که از امام علی(علیه السلام) روایت شده است:
چشم عاشق از دیدن معایب معشوق نابینا و گوش او از شنیدن بدی‌های او ناشنواست. بی‌شک آن‌گاه که پایه‌های ازدواج را بر داغی عشق و سستی دلباختگی استوار کرده باشید، دور از انتظار نیست که در همان ماه‌ها و سال‌های اول زندگی با سردشدن حرارت عشق، شاهد سردی رابطه‌ها و لرزانی پایه‌های ازدواج خواهید بود.

به‌طورکلی درصد طلاق در میان کسانی که بر مبنای خواست والدین خود یا گروه دیگری از جمع ازدواج می‌کنند خیلی پایین‌تر از درصد طلاق میان کسانی است که به‌خاطر عشق ازدواج می‌کنند. اگر قاعده عشق را اتمام نسبی آن با وصال تصور کنیم، شما که با عشق ازدواج می‌کنید با رسیدن به معشوق خود از شدت هیجاناتتان کاسته می‌شود و کم‌کم به یک رابطه عادی تبدیل می‌شود.

اینجاست که احتمالاً، با کاهش آن هیجان، قاعده‌های شناختی‌تان حاضر به انتخاب همین فرد برای زندگی نخواهد بود. شاید بگویید اشخاص کمی هستند که ازدواج را بدون عشق تصور کنند؛ اصلاً مگر ازدواج بدون عشق هم ممکن است؟ خواهیم گفت، بله ازدواج بدون عشق به‌سختی ممکن است، اما اگر عشق را به‌عنوان تنها معیار در نظر بگیرید، تأکید می‌کنم به‌عنوان تنها معیار لحاظ کنید، آنگاه سایر معیارها و توانایی‌های فردی و بین فردی از نگاه و نظرتان دور خواهد ماند.

منبع: کتاب انتخاب سمی، ص ۴۵