آیات زندگی‌ساز | هشداری از قرآن: فراموشی خدا، آغاز سقوط انسان

به گزارش خبرگزاری حوزه^[1]، در ماه مبارک رمضان، هر روز با «آیات زندگی‌ساز» همراه باشید؛ مجموعه‌ای از آیات قرآن کریم به همراه تفسیر کوتاه و کاربردی که راهنمای زندگی و سعادت هستند و با این آیات، روزهای ماه مبارک رمضان را با کلام خداوند نورانی‌تر کنیم.

حجت‌الاسلام والمسلمین عباس اشجع اصفهانی:

* معیاری برای ارزیابی وضعیت معنوی انسان

وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ

بسم الله الرحمن الرحیم؛ «آیه ۱۹ سوره حشر» به «موضوع مهم فراموشی» خود می‌پردازد.

این آیه شریفه «معیاری برای ارزیابی وضعیت معنوی انسان» ارائه می‌دهد و هشداری جدی در خصوص «عواقب فراموشی خداوند» است.

نکته اول و محوری این آیه آن است که اگر بخواهیم خودمان را ارزیابی کنیم و با دیگران بسنجیم، قرآن به ما هشدار می‌دهد:

«ولا تکونوا کالذین نسوا الله؛ یعنی مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند».

در ادامه آیه می‌فرماید: «فأنساهم أنفسهم» یعنی خدا فراموشی منجر به فراموشی خود می‌شود.

این ارتباط مستقیم بین فراموش کردن خدا و فراموش کردن خویشتن، نکته‌ای بسیار عمیق است.

بنابراین اگر انسان بخواهد ارزیابی کند که آیا خودش را فراموش کرده یا خیر، و جایگاهش کجاست و آیا در مسیر درستی قرار دارد، باید ببیند آیا خدا را در زندگی‌اش فراموش کرده یا خداوند را در تمام امور زندگی در نظر دارد.

اگر مشاهده کرد همانند کسانی شده که خدا را در هیچ یک از امور زندگی‌شان لحاظ نمی‌کنند، باید بداند که خودش را نیز فراموش کرده است.

نکته بسیار مهم این آیه آن است که مسیر ما به سوی خداوند از شناخت نفس آغاز می‌شود.

همان‌طور که در حدیث معروف آمده است: «من عرف نفسه فقد عرف ربه؛ یعنی هر کس خود را بشناسد، پروردگارش را شناخته است».

ما به خداشناسی از طریق نفس‌شناسی می‌رسیم. بنابراین فراموشی نفس از فراموشی خدا نشأت می‌گیرد و آغاز می‌شود.

نکته بعدی این آیه به واسطه‌ای اشاره دارد که انسان را به خدافراموشی و خودفراموشی می‌رساند.

در انتهای آیه می‌فرماید: «أولئک هم الفاسقون»، یعنی آنان که خدا را فراموش می‌کنند، فاسق هستند.

فسق و فجور، گناه و معصیت، و پیروی از راه شیطان موجب می‌شود انسان خدا را فراموش کند.

از خصوصیات کسانی که خدا را فراموش می‌کنند، این است که فسق و فجور انجام می‌دهند و مرتکب گناه و معصیت می‌شوند.

نتیجه‌گیری مهم از این آیه آن است که اگر می‌خواهیم خدا را در زندگی‌مان داشته باشیم، باید از معصیت روی‌گردان باشیم.

اگر خدای ناکرده معصیتی انجام دادیم، باید بلافاصله توبه کنیم تا خدافراموشی منجر به فراموشی خود نشود؛ زیرا فراموشی خود، انسان را در سراشیبی سقوط قرار می‌دهد که عاقبت آن نامعلوم است.

مشخص نیست آیا انسان عاقبت‌بخیر می‌شود یا خیر و به چه صورتی از این دنیا می‌رود.

بنابراین، انسان باید در تمام لحظات زندگی، خدا را ذکر و یادآوری کند تا خودش را بیابد و ان‌شاءالله دچار فراموشی نفس نشود.

References

1. ^{^}خبرگزاری حوزه (www.hawzahnews.com)

Authors: صاحب‌خبران - جدیدترین و آخرین اخبار ایران و جهان - علمی-فناوری