یادداشت | عطر عمامه، بوی شهادت

خبرگزاری حوزه^[2] | در دل تاریخ این سرزمین، همیشه عمامه و رَدا، پرچمی بوده است بر افراشته در قلب طوفان‌ها.

روحانیت، نه فقط لباسی بر تن، که راهی است روشن در ظلمت دنیا، که علمدار آن، مردانی از جنس نور و ایمان‌اند. مردانی که هر گام‌شان، سنگری است برابر ظلم، و هر کلام‌شان، تیر و شمشیری بر علیه باطل.

روحانیت، در مسیری که پیموده، همواره خار چشم طاغوت و دشمنان عدالت بوده است. آنان که عمامه بر سر می‌نهند، نه از برای آرامش و آسایش، بلکه از برای جهاد در راه خدا و خلق قدم برمی‌دارند. این مردان، وارثان پیامبران‌اند؛ کسانی که رسالت‌شان، دمیدن روح توحید و عدالت در جان جامعه است.

شهادت برای روحانی، پایان نیست؛ آغاز مسیری است که به جاودانگی ختم می‌شود. آنان که خرقه‌ شهادت بر تن می‌کنند، خونشان نه تنها خاموشی نیست، که مشعل فروزانی است بر تاریکی زمانه.

ای مردان روحانی! ای شهداء! شما که چراغ هدایتید و ستون خیمه‌های اسلام، بدانید که خون پاک شما، ریشه‌های این دین را استوارتر خواهد کرد. دشمنان شاید بتوانند جسمتان را از میان بردارند، اما اندیشه‌تان، راهتان و جهادتان، چونان رودخانه‌ای خروشان، در دل‌ها جاری خواهد ماند.

سلام بر مجاهدان راه خدا؛ و سلام بر آنان که شهادت را چونان هدیه‌ای الهی در آغوش کشیدند. این زمین به برکت خون شما مقدس‌تر شده و آسمان، نامتان را در ستارگان حک کرده است.

میلاد حسن زاده