زندگی مدرن چندان هم خواب انسان‌ها را تحت تاثیر قرار نداده است
پیش از این در در مقاله‌ای با عنوان «علم خوب خوابیدن؛ چرا همیشه احساس خستگی می‌کنیم» بطور کامل در مورد خواب و مکانیزم آن صحبت کردیم. به تازگی مطالعه علمی در مورد تاثیر زندگی مدرن و اینترنت در میزان خواب جوامع امروزی و مقایسه آن با دوران قبل از ظهور فناوری انجام شده است. با همراه باشید.
احتمالا تابحال مقالاتی در مورد اثرات بد خیره شدن به نمایشگرهای تلویزیون با گوشی هوشمند پیش از خواب خوانده‌اید و شاید حتی هنگامی که چنین مقالاتی را می‌خواندید در رخت خواب خویش بوده‌اید. به تازگی مطالعه‌ای صورت گرفته که نتایج آن نشان می‌دهد که شاید ما به اشتباه نمایشگر گوشی هوشمند خود را مقصر اختلالات خواب خود می‌دانستیم.
با وجود این که برخی فناوری را دلیل اختلال خواب می دانند ولی هنوز کسی به طور دقیق از مقدار خواب اجداد ما اطلاع ندارد
امروزه از الکتریسیته، تلویزیون، اینترنت و کافئین به عنوان متهمان اصلی کاهش میزان خواب انسان‌ها نسبت به ایام قدیم که چنین چیزهایی مورد استفاه قرار نمی گرفت، یاد می‌شود. از سوی دیگر همین کم‌خوابی‌ها دلیل اصلی برخی مسائل امروزی از جمله چاقی، اختلالات خُلقی و بیماری‌های مدرن دیگر ذکر می‌شوند. مشکل اصلی این گونه اظهار نظرها این است که هنوز کسی دقیقا نمی‌داند که در قدیم و پیش از وجود نمایشگر گوشی‌های هوشمند و حتی پیش از ایام مصرف قهوه، میزان خواب انسان‌ها چطور بوده است.
به تازگی مطالعه‌ای در این زمینه در مجله Current Biology توسط دکتر جرومی سیگل از دانشگاه کالیفرنیا و گاندی یتیش از دانشگاه نیومکزیکو به چاپ رسیده که سعی در ارائه پاسخی برای این موضوع دارد. این دو پژوهشگر زندگی ۳ گروه از مردمی را که به شیوه‌های کهن و بدون استفاده از پدیده‌های حاصل از انقلاب صنعتی زندگی می‌کنند، مورد بررسی قرار داده‌اند تا متوجه شوند که آیا الگوهای خواب آن‌ها با مردمی که دارای زندگی شهری امروزی هستند، تفاوت دارد یا خیر. شاید جالب باشد که بدانید که این ۲ محقق به این نتیجه رسیده‌اند که در بسیاری موارد هیچ تفاوتی بین الگوی خواب این افراد با مردم شهری وجود ندارد.
اما گروه‌های مورد مطالعه، قبیله Hadza از شمال تانزانیا، Ju’hoansi San از صحرای کالاهاری در جنوب آفریقا و مردم Tsimane از بولیوی بودند؛ مردمانی که هنوز هم از راه شکار زندگی می کنند. این دو محقق خواستار تعدادی داوطلب شدند و ۹۴ نفر با نصب دستگاهی برای ثبت میزان حرکت و برخی مولفه‌های دیگر موافقت کردند. دکتر سیگل و آقای یتیش همچنین ابزارهایی برای پایش رطوبت و دما در مناطقی که این داوطلبان شب‌ها به استراحت می‌پرداختند، قرار دادند تا متوجه شوند که آیا این متغیرها کمکی به تعیین زمان خواب و بیداری این افراد می‌کنند یا خیر.
میانگین خواب در مناطقی که هنوز به شیوه کهن زندگی می کنند ۶.۵ ساعت و در جوامع شهری ۷.۵ ساعت است
در مجموع این محققان داده‌هایی به اندازه ۱۱۶۵ روز جمع آوری کردند و به این نتیجه رسیدند که افراد هر سه گروه بین ۵.۷ تا ۷.۱ ساعت می‌خوابند که میانگین خواب آن‌ها در حدود ۶.۵ ساعت است. این در حالی است که میانگین خواب در جوامع شهری ۷.۵ ساعت است.
افراد هر سه گروه تعیین شده، بطور میانگین تا حدود ۳.۳ ساعت در هنگام تقریبا مثل جوامع شهری بیدار می‌مانند. زمان خواب این افراد نیز طبق مطالعات بیشتر از این که وابسته به روشنایی روز و تاریکی شب باشد به دما وابسته است و معمولا چند ساعت پس از غروب خورشید که کمی هوا خنک‌تر شد به خواب می‌روند. همچنین در این مطالعه این گزاره هم مورد بررسی قرار گرفته است که « خواب نیمروزی بعنوان یک عادت بشری بواسطه الزامات زندگی مدرن تقریبا کنار گذاشته شده است». در بررسی این مورد هم مشاهده شد که داوطلبان به ندرت در روزهای تابستان خواب نیمروزی دارند (تقریبا هر ۵ روز یکبار) و تقریبا در زمستان اصلا خواب نیمروزی ندارند.
البته تفاوت‌هایی هم در این مطالعه مشاهده شده است. در این مطالعه مشاهده شد که افرادی که بصورت طبیعی از راه شکار و به دور از فناوری زندگی خود را سپری می‌کنند، تغییر بیشتری در میزان خوابشان با تغییرفصل‌ها نسبت به مردم ساکن در نقاط شهری دارند. این افراد تقریبا در زمستان یک ساعت بیشتر از تابستان می‌خوابند. این در حالی است که این میزان در جوامع شهری ۲۰ دقیقه است. جالب‌تر این که افراد حاضر در این قبایل، به ندرت دچار بی‌خوابی می‌شوند، چیزی که ۲۰ درصد از مردم جوامع صنعتی از آن شکایت دارند.
شاید با بررسی دقیق‌تر زندگی این قبیل افراد بتوانیم راه‌هایی برای کاهش بی‌خوابی پیدا کنیم. ولی حالا با کمک نتایج حاصل از این تحقیق، شاید اگر از این به بعد کسی به ما بگوید که خواب نیم روزی قسمتی از زندگی طبیعی انسان‌ها است و نه پاسخی طبیعی به بیدار ماندن در مهمانی دیشب تا آخر وقت، بهتر بتوانیم او را قانع کنیم.
بنابراین حالا که متوجه شدیم نمایشگرهای گوشی‌های هوشمند چندان هم تاثیری بر میزان خواب ما ندارند، شاید بهتر باشد تا پژوهش علمی بعدی که احتمالا تاثیر بد این نمایشگرها بر خواب را اثبات خواهند کرد، فعلا به اسکرول کردن صفحه موبایل خود در رخت‌خواب ادامه دهیم! نظر شما چیست؟
