اولین عکس از بادبان خورشیدی غول‌پیکر فضاپیمای ناسا
به گزارش ایتنا[2] و به نقل از اسپیس، سپس در ۲۹ اوت، ناسا اعلام کرد که این بادبان به‌طور موفقیت‌آمیزی در فضا باز شده است. اما برای مدتی هیچ تصویری از این رویداد منتشر نشد.
سرانجام در روز پنجم سپتامبر ناسا اولین تصویر از بادبان خورشیدی باز شده، به نام رسمی "سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته" را منتشر کرد. قرار است این فضاپیما در آینده تصاویر و اطلاعات بیشتری به زمین ارسال کند.
در تصویری که منتشر شده، ممکن است تشخیص جزئیات کمی دشوار باشد؛ دلیل آن این است که فضاپیما به آهستگی در فضا می‌چرخد. ناسا توضیح داده که این چرخش طبیعی است زیرا پس از باز شدن بادبان، کنترلی برای تنظیم موقعیت فضاپیما انجام نشده است.
تیم علمی ناسا قصد دارد پس از جمع‌آوری داده‌های کافی، کنترل موقعیت فضاپیما را انجام داده و آن را تثبیت کند. با تثبیت فضاپیما، تصاویر واضح‌تری به دست خواهد آمد.
در تصویر منتشرشده، چهار دوربین زاویه‌باز در مرکز فضاپیما نصب شده‌اند که هر کدام بخشی از بادبان را نشان می‌دهند. در قسمت پایین تصویر، یکی از دوربین‌ها بخش‌هایی از بادبان بازتاب‌دهنده را نشان می‌دهد که توسط بازوهای کامپوزیتی نگه داشته می‌شوند.
در بالای تصویر نیز می‌توان سطح پشتی یکی از پنل‌های خورشیدی فضاپیما را دید. پنل‌های خورشیدی انرژی لازم برای فضاپیما را از نور خورشید تأمین می‌کنند.
ناسا در بیانیه‌ای اعلام کرده که پنج علامت روی بازوها نزدیک به فضاپیما قرار گرفته‌اند که برای نشان دادن باز شدن کامل بادبان به‌کار می‌روند.
این بازوها با زاویه قائم نصب شده‌اند و پنل خورشیدی مستطیل‌شکل است، اما به دلیل زاویه دید دوربین‌های واید، تصویر کمی دچار اعوجاج شده است.
تا به اینجا، این ماموریت موفقیت‌آمیز بوده است زیرا فناوری بادبان خورشیدی از نظر نظری و عملی بسیار جالب است. این فناوری بر اساس فشار فوتون‌ها (ذرات نور) عمل می‌کند.
گفتنی است بادبان خورشیدی مانند یک صفحه تخت از مواد به نظر می‌رسد و می‌تواند بسیار بزرگ شود. در مورد سیستم بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا، بادبان تقریباً به اندازه نصف یک زمین تنیس مربع در حدود ۸۰ متر مربع است. مهم‌تر از همه اینکه این بادبان‌ها می‌توانند به طور فرضی به هر نوع فضاپیما متصل شوند، در حالی که ذرات نور خورشید بر روی مواد آنها می‌کوبند.
فوتون‌ها با وجود اینکه جرمی ندارند، می‌توانند بر اجسام فشار وارد کنند. بادبان خورشیدی شبیه به یک ورق تخت بزرگ است و می‌تواند اندازه قابل توجهی داشته باشد. بادبان خورشیدی ناسا حدوداً مربعی به اندازه نیمه یک زمین تنیس و مساحتی حدود ۸۰ متر مربع دارد.
مهم‌ترین نکته این است که این بادبان‌ها می‌توانند به هر نوع فضاپیمایی متصل شوند و تحت فشار نور خورشید قرار بگیرند. این یعنی فضاپیمایی که از بادبان خورشیدی استفاده می‌کند، می‌تواند بدون نیاز به سوخت حرکت کند و حتی به سرعت‌های بسیار بالایی دست یابد، زیرا قادر است بدون سوخت شتاب بگیرد و این شتاب‌گیری به‌طور نامحدود ادامه پیدا کند.
تصویری که فضاپیمای پیشرفته سیستم بادبان کامپوزیت خورشیدی را در حال حرکت در فضا با استفاده از انرژی خورشید نشان می‌دهد
با این حال، این تنها آغاز راه است. هرچند این سیستم جدید اولین بادبان خورشیدی نیست که به فضا فرستاده شده است.
در سال ۲۰۱۰، فضاپیمای ژاپنی به نام "ایکاروس" اولین بادبان خورشیدی را به‌طور موفقیت‌آمیز باز کرد. از آن زمان چندین پروژه دیگر نیز برای استفاده از این فناوری اجرا شده است.
با این حال، سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا جایگاه ویژه‌ای در تاریخ پیشرانه‌های فضایی خواهد داشت.
گام بعدی تیم ناسا پس از تثبیت فضاپیما، تحلیل دینامیک پرواز و سپس آغاز مانور دادن آن در مدار است. نکته جالب این است که به دلیل چرخش ناپایدار فعلی فضاپیما، بادبان درخشان‌تر از حد معمول به‌نظر می‌رسد و ممکن است بتوانید آن را در آسمان شب مشاهده کنید.∎[3][4]
References
Authors: صاحب‌خبران - جدیدترین و آخرین اخبار ایران و جهان - علمی-فناوری