۳۰ تیر: به آتش کشیده شدن معبد آرتمیس

۲۳۷۹ سال پیش در چنین روزی هروستراتوس برای اینکه نام خود را در تاریخ جاودانه کند معبد بزرگ آرتمیس را که یکی از عجایب هفتگانه جهان شناخته می‌شود به آتش کشید.

 ۲۳۷۹ سال پیش در چنین ریزی یعنی ۲۱ جولای سال ۳۶۵ قبل از میلاد آتش افروز و مجرم، هروستراتوس یکی از عجایب هفتگانه جهان یعنی معبد بزرگ آرتمیس را تنها برای اینکه نامش را در تاریخ جاودانه سازد به آتش کشید. این واقعه تاریخی مصادف شده است با تولد اسکندر مقدونی مردی که چند سال بعد دنیایی را به آتش کشید.

آرتمیس در اسطوره‌های یونان الهه شکار و حیات وحش می باشد و دختر لتو و زئوس پادشاه خدایان و خواهر دوقلوی آپولون خدای روشنایی بوده است. ارتمیس در اساطیر یونان مظهر پاکدامنی به شمار می‌رفته. آرتمیس را با هلال ماهی در بالای پیشانیش به تصویر می‌کشیدند. آرتمیس در اکثر شهرهای یونان مورد پرستش قرار می‌گرفت؛ اما فقط به عنوان یک خدای ثانویه. با این وجود در شهر افسوس یکی از شهرهای باستانی آسیای صغیر (ترکیه امروزی) و در ۵۵۰ سال قبل از میلاد معبد بزرگی به نام معبد آرتمیس ساخته شد که تبدیل یه یکی از عجایب هفتگانه جهان گردید.

در شب ۲۰۱ جولای سال ۳۶۵ قبل از میلاد  هروستراتوس این شاهکار معماری در زمان خودش را به آتش کشید و از بین برد و در همان شب اسکندر مقدونی متولد شد. سالیان بعد زمانی که اسکندر آسیای صغیر را فتح کرد و وارد شهر افسوس گردید دستور داد تا این معبد مجددا ساخته شود ولی خود هیچگاه فرصت دیدن آن‌را پیدا نکرد چراکه قبل از پایان کار معبد چشم از جهان فروبست. معبد آرتمیس در سال ۲۶۲ قبل از میلاد مجددا مورد حمله قبیله گوت قرار گرفت ویران شد. ولی اهالی شهر مجددا این معبد را از نو بنا کردند. این معبد یکبار دیگر در سال ۴۰۱ میلادی مورد حمله قرار گرفت و دوباره ویران شد ولی در آن زمان اهالی شهر بیشتر مسیحی بودند و علاقه‌ای به بازسازی معبد نشان ندادند و پس از آن مردم شهر به مرور این شهر باستانی را ترک کردند و افسوس با معبد ویران شده‌اش تبدیل به شهری خالی از سکنه شد.

این معبد با زیربنای چهارگوش از سنگ مرمر ساخته شده بود در ساخت این معبد از ۱۳۰ ستون به ارتفاع ۲۰ متر استفاده شده بود با این وجود از این معبد تنها مخروبه‌هایی از زیر بنای آن و یک افسانه و نام باقی مانده است که البته در کنار این موضوع هروستراتوس توانست نام خود را در تاریخ جاودان کند. نام این فرد به کنایه در ادبیات غرب برای کسانی که به عمد دست به آتش افروزی می‌زنند کماکان استفاده می‌شود.