۸ تیر: اولین اتصال شاتل با ایستگاه فضایی میر

۱۹ سال پیش در چنین روزی فضا پیمای معروف آتلانتیس در یک ماموریت فضایی با برقراری اتصال به ایستگاه فضایی میر دو فضانورد جدید را وارد ایستگاه فضایی و سه فضانورد آن را به سلامت به زمین بازگرداند. این ماموریت یکی از برنامه‌های مشترک سازمانی فضایی آمریکا و روسیه بود.

۱۹ سال پیش در چنین روزی یعنی ۲۹ جوئن ۱۹۹۵ فضاپیمای آمریکایی آتلانتیس موفق گردید تا با اتصال به ایستگاه فضایی روسی میر اولین اتصال ایستگاه فضایی و شاتل را برقرار کند و فضانوردان جدید را به مقصد منتقل و سه فضانوردی که پیش از آن در ایستگاه فضایی میر حضور داشتند را به سلامت به زمین بازگرداند.

فضاپیمای آمریکایی آتلانتیس یکی از فضاپیماهای سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا (ناسا) بود که بعد از ساخت در سال 1985 ماموریت ارسال فضانوردان و قطعات فنی را به ایستگاه های فضایی تا زمان بازنشستگی در سال 2010 را بر عهده داشت.

یکی از معروف‌ترین ماموریت‌های فضاپیمای آتلانتیس انتقال تجهیزات برای تعمیر تلسکوپ هابل بود. این فضاپیما در طول خدمت خود حدود ۳۳ ماموریت فضایی که هر یک بین ۵ تا ۱۳ روز بطول می‌انجامید را انجام داد که از آن به عنوان یکی از موفق‌ترین پروژه‌های ناسا  یاد می‌شود. در طرف دیگر این داستان ایستگاه فضایی معروف میر قرار داشت این ایستگاه فضایی نخستین ایستگاه پژوهشی بشر در فضا بود که انسان بطور طولانی مدت در آن سکونت داشت. طراحی این ایستگاه به اواسط دهه‌ی 70 میلادی باز می‌گردد ولی ساخت این ایستگاه فضایی در سال ۱۹۸۶ آغاز شد و طی مدت ۱۰ سال به تدریج تبدیل به بزرگترین سازه فضایی ساخت بشر شد و این رکورد را تا سال ۲۰۰۱ در اختیار داشت.

از این ایستگاه فضایی برای تحقیق در حوزه‌های گوناگون چون زیست شناسی، فیزیک، ستاره شناسی و هواشناسی مورد استفاده قرار گرفت ولی مهمترین دستاورد این ایستگاه فضایی رسیدن بشر به سطحی از فناوری بود که بشر را قادر می‌ساخت بتواند در خارج از جو زمین و در فضا بصورت بلند مدت زندگی کند. والری پلیاکوف پزشک و کیهان نورد روسی به‌مدت ۴۳۷ روز ۱۸ ساعت یعنی حدود ۱۴ ماه را بدون وقفه در ایستگاه فضایی میر به تحقیق سپری کرد تا رکورد بیشترین حضور بدون وقفه در فضا را به‌خود اختصاص دهد. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و مساعدتر شدن روابط شرق و غرب این ایستگاه فضایی تبدیل گردید به پایگاهی تا سایر دانشمندان از کشورهای دیگر نیز بتوانند فرصت حضور در این ایستگاه فضایی را برای اجرای تحقیقات خود بدست آورند که به عنوان مثال می‌توان به همکاری‌های بین المللی فضایی چون اینتر کاسموس، یورومیر و میرشاتل اشاره کرد. سر انجام ایستگاه فضایی میر در سال ۲۰۰۱ بعد از سال‌ها خدمت به علم بازنشسته شد و در ۲۳ مارچ همان سال با برخورد به جو زمین بعد از متلاشی شدن در اقیانوس آرام فرود آمد.